Uning o'sishi erta bo'ldi: otasi, konchi bo'lib ishlagan, Talg'atga ikki yosh ham to'lmaganda halok bo'lgan. Onasiga yordam berish uchun u shakar zavodida va poyabzal ustaxonada ishlagan. Barcha harakatlariga qaramay, onasi ikki o'g'ilni yolg'iz tarbiyalash qiyin bo'lgan, shuning uchun Talg'at bolalar uyiga joylashtirilgan. Uning kasal ko'rinishi va qiyshiq oyoqlari tufayli tengdoshlari doimo uni masxara qilgan, shuning uchun u o'ziga go'zal va kuchli bo'lishga qasam ichgan. Talg'at baliy o'yinlari, engil atletika va sharqiy jang san'atlari bilan shug'ullana boshladi. Sportda katta yutuqlarga erishganiga qaramay (O'zbekiston karatedan chempioni bo'lgan), u kino rejissyorligi karerasini orzu qilgan.
Maktabni tugatgandan so'ng Talg'at Nigmatulin Moskvaga jo'nadi. VGIKga kirishga muvaffaq bo'ldi, lekin rejissyorlik emas, aktyorlik fakultetiga, ikkinchi urinishda. Institutda uning kursdoshlari Nikolay Yeremenko-kichik, Natalya Beloxvostikova, Vadim Spiridonov bo'lgan. 1971-yilda VGIKni tugatgandan so'ng aktyor Toshkentga jo'nab, "O'zbekfilm" kinostudiyasiga joylashdi. U erda o'zining birinchi filmlarida suratga tushdi: "Yetti o'q", "Uchrashuvlar va vidolashuvlar", "Siyovush haqidagi afsona". Suratga olish vaqtidan tashqari u yozib, birinchi kitobini nashr etishga tayyorlanayotgan edi. Bir tanish kinodramaturgning maslahati bilan SSSR Davlat kino idorasi huzurida tashkil etilgan yuqori kurslar ssenariy mualliflari va rejissyorlari uchun kirib o'qidi. Talg'at Nigmatulin kino tarixidagi eng mashhur rolini 1979-yilda "XX asr qaroqchilari" boevik filmida, qaroqchi Salex rolini o'ynagan. Keyinchalik "Viloyat romantikasi", "O'q otish huquqi", "Bo'ri teshigi", "Buyruq: chegarani kesib o'tish" filmlari kelib chiqdi.
"Serjey Lazo hayoti va abadiyligi" filmi uning karerasidagi oxirgi film bo'ldi. Hudo bo'yli aktyor 1985-yil 11-fevralda vafot etdi. U 80-yillarning boshidan beri a'zosi bo'lgan sekta ishtirokchilarining qo'lida halok bo'lgan. Talg'at Nigmatulinning o'limida aybdorlarning hammasi qamoq jazosiga hukm qilingan.
